Bertus (Lambertus Franciscus) Jellesma is berne op 20 maaie 1921 yn Warkum. Tegearre mei syn Tine (Catharine Boudina) krigen se sân bêrn, tweintich pakesizzers en 33 oerpakesizzers.
“Ik wie de jongste fan fiif. Nei myn houlik mei Tine yn 1946 bin ik begûn te buorkjen op de stedsbuorkerij fan myn heit. Tweintich jier letter kocht ik in pleats yn Rotstergaast om sa in takomst op te bouwen foar ús âldste soan, dy’t ek graach boer wurde woe. Op, doe noch, keninginnedei, binne we ferhuze. Yn Rotstergaast ha Tine en ik jierrenlang dûnse by de Tjongerskotsploech. Op feesten mocht ik graach oer de dûnsflier swiere.
Eartiids waard der allinnich mei Fryske hynders arbeide. Neist it boerewurk diene we mei oan it ringstekken. Beide yn Frysk kostuum op ‘e sjees. We ha der ferskate priizen mei wûn. Alle bêrn ha sa in Gouden Swipe krigen. Neist it ringriden diene we ek mei oan concoursen Hippique. Sa stiet Tine noch altyd mei in foto op it tromke fan de Fryske dúmkes.
Fryslân leit my nei oan it hert. Dat ik my thúsfiel yn it Fryske fermidden is fan jongsôf sa groeid. Ik kin in protte minsken, ik wit wêr’t se wenje en hoe’t de famyljerelaasjes rinne. Myn hiele libben hat him ôfspile yn Fryslân en hast al myn bêrn wenje hjir. Dêrom leit myn hert hjir. As ik mei de hynders as mei de skotsploech nei it bûtenlân gie, wie it dochs wer in genot om yn myn fertroude Fryslân werom te kommen. It iten smakke my dan wer folle better!
Eartiids, doe’t de bêrn noch lyts wiene, giene we faaks mei hynder en wein nei Gaasterlân. Simmers giene we nei it skûtsjesilen, leafst op de dyk fan ‘e Lemmer. Dat binne prachtige oantinkens. Koartlyn gie ik mei ien fan de soannen nei Ljouwert foar de coronaprik. Dat wie genietsjen, sa’n tochtsje troch de Fryske greidhoeke mei al syn doarpkes en pleatsen. Dan ha jo in prachtige middei!”
Koart nei it meitsjen fan dit portret is Bertus ferstoarn. Hy is 100 jier wurden.
***
Bertus (Lambertus Franciscus) Jellesma is geboren op 20 mei 1921 in Workum. Samen met zijn Tine (Catharine Boudina) kregen ze zeven kinderen, twintig kleinkinderen en 33 achterkleinkinderen.
“Ik was de jongste van vijf. Na mijn huwelijk met Tine in 1946 ben ik gaan werken op de boerderij van mijn vader. Twintig jaar later kocht ik een boerderij in Rotstergaast om een toekomst op te bouwen voor onze oudste zoon, die ook boer wilde worden. Op, toen noch, Koninginnedag, zijn we verhuisd. In Rotstergaast dansten Tine en ik jarenlang bij de Tjongerskotsploech. Op feestjes swierde ik graag over de dansvloer.
Vroeger werd er alleen met Friese paarden gewerkt. Naast het werk deden we mee aan het ringrijden. Beiden in Friese klederdracht op de sjees. We hebben er meerdere prijzen mee gewonnen. Zo hebben al onze kinderen een Gouden Swipe gekregen. Naast ringrijden deden we ook mee aan het Concours Hippique. Tine staat nog steeds met een foto op de koektrommel van de Friese dúmkes.
Friesland ligt mij na aan het hart. Dat ik me thuis voel in de Friese omgeving is gegroeid sinds ik een kind was. Ik ken veel mensen, ik weet waar ze wonen en hoe de familierelaties verlopen. Mijn hele leven speelt zich af in Friesland en bijna al mijn kinderen wonen hier. Daarom ligt mijn hart hier. Als ik met de paarden of met de dansgroep naar het buitenland ging, was het steeds weer een genot om terug te keren naar mijn vertrouwde Friesland. Het eten smaakte me dan weer zoveel beter!
Vroeger, toen de kinderen nog klein waren, gingen we vaak met paard en wagen naar Gaasterland. In de zomer gingen we naar het skûtsjesilen, het liefst op de dijk in Lemmer. Dat zijn prachtige herinneringen. Onlangs ging ik met een van de zonen naar Leeuwarden voor de coronaprik. Dat was genieten, zo’n tocht door de Friese graslanden met al zijn dorpen en boerderijen. Dan heb je een heerlijke middag!”
Kort na het maken van dit portret is Bertus overleden. Hij is 100 jaar geworden.
